تاثیر اجزای مدل کسب وکار بر عملکرد شرکت های گردشگری شهر تهران

چکیده: اهداف: مدیریت تغییر در ادبیات بیشتر به معنی سازگاری و تطابق با تغییرات تعریف شده است. از این رو، و برای سازگاری بر تغییرات و ادامه حیات یک کسب وکار و عقب نماندن در رقابت، نیاز مند است که نقاط کلیدی برای دیده بانی و نظارت شناسایی شود و عملکرد یک کسب وکار در آن نواحی مرتبا بررسی و مورد توجه قرار گیرد تا بتوان تغییرات و روند ها را در آن نواحی شناسایی کرد و تدابیر لازم براساس آن ها اتخاذ گردد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی تاثیر اجزای مدل کسب وکار بر عملکرد در شرکت های گردشگری شهر تهران می باشد. روش ها: نمونه آماری این پژوهش شامل 110 شرکت گردشگری شهر تهران بوده که ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها آزمون فرضیه های پژوهش نیز با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار smartpls به است. یافته ها: در این پژوهش و بعد از آزمون فرضیه ها، مدل مفهومی این پژوهش، مبنی بر تاثیر اجزای مدل کسب وکار بر عملکرد، ارائه گردید و مشخص شد که 69.2% رفتار عملکرد شرکت های گردشگری بواسطه اجزای مدل کسب وکار تعیین می گردد. نتیجه گیری: یافته های حاصل از آزمون مدل این پژوهش با استفاده از نرم افزار smartpls نشان می دهد که عنصر گزاره ارزش با ضریب مسیر 0.349 بیشترین تاثیر را در تعیین رفتار عملکرد شرکت های گردشگری شهر تهران را دارد. بعد از گزاره ارزش، عناصر ارتباط با مشتری، شایستگی های محوری، مدل درآمدی، ساختار هزینه، فناوری، مشتریان هدف و شبکه شرکا به ترتیب و با ضرایب مسیر 0.319، 0.293، 0.292، 0.252، 0.226، 0.205 و 0.197 بیشترین تاثیر را بر روی عملکرد شرکت های گردشگری داشته اند. با توجه به نتایج حاصل شده از پژوهش و تاثیر مثبت و معنادار هر یک از ابعاد مدل کسب وکار بر عملکرد شرکت های گردشگری، می توان بیان نمود که بهبود هریک از اجزای مدل کسب وکار موجبات بهبود عملکرد شرکت های گردشگری شهر تهران را فراهم می کند.